Buiksloot uit, altijd lastig. Maar vanuit onze riante tweede plek, zij achtste, leek er geen vuiltje aan de lucht. Voltallig van start met acht tegen acht, Sacha begint in de wissel.

Na vijf minuten komen we door een aanval van Buiksloot op 0-1 achterstand. En terecht, DRC was niet wakker. Dat werd recht gezet door Max, mooi afgemaakt uit een corner. In de 15e minuut zet Apgar goed in, paal, en weet Nout de rebound netjes af te maken. Dan staat het 2-1, en kun je denken: dat gaat toch goed. Maar Nout en ik stonden ons zwaar te verbijten. Wat wij zagen was niet goed, te slap. De vader van Max wist het goed te omschrijven: de gretigheid ontbrak. In de rust daarom een paardenmiddel: de donderpreek. Er wordt achter de tegenstander aan gesjokt. De focus is niet op de bal, het lijkt of de krachten gespaard worden. De felheid, de gretigheid ontbreekt vandaag. Dus: er tegenaan in die tweede helft!

En dan gebeurt in de tweede helft het gevreesde: na 10 minuten komt Buiksloot gelijk. Een mooi uitgespeelde aanval, Robin was kansloos. Maar misschien was dat de katalysator, want vanaf dat moment zien we een ander DRC. Aize en Gijs houden de boel achterin samen uitstekend dicht. Tarun geeft het goede voorbeeld met zijn harde werk. Max weet opeens weer hoe hij moet passen, en doet dat uitstekend. Ole wordt man of the match met minimaal drie keer een assist waaruit gescoord wordt. Nout doet waarvoor hij is ingehuurd: tweede helft nog 3x raak. Ook Max en Ole scoren allebei nog een keer. Robin redt nog een paar keer goed (en laat bij de penalties na afloop zijn groeiende vorm zien). Sacha heeft de tweede helft ook hard gewerkt en Apgar was een paar keer gevaarlijk, hij loert op zijn tweede goal voor de E3. Met 2-7 winst naar huis, maar met gemengde gevoelens. Met de wedstrijden tegen de nummers 4, 5, 6 en 1 (!) nog te gaan betreden we de bloedstollende eindfase van deze competitie.